DOHA, Katar — Sonunda Katar katıldı.
Başparmak şeklinde bir yarımada olan küçük dış devlet, 2009’da erkekler futbol Dünya Kupası’nı sahnelemek için inanılmaz bir teklif gibi görünen bir ürün yelpazesinde, daha iyi tanınmaktan, dünya oyuncusunda bir olmaktan başka hiçbir şey atmıyordu. bir araya gelen popüler spor olayı. Turnuvaya ev sahipliği yapmak herkesin hayal edebileceğinden çok daha pahalıya mal oldu – hazine, zaman ve hayat.
Ancak Pazar gecesi, Lusail’in üzerindeki havai fişekler gökyüzünü doldururken, Arjantinli taraftarlar şarkı söylerken ve yıldızları Lionel Messi, bir ömür boyuna bakmayı beklerken bir kupayı tutarken parlarken, herkes Katar’ı bekliyordu.
Muhteşem oğul – Arjantin’i Fransa ile karşı karşıya getiren rüya gibi bir final; dünyanın en iyi oyuncusu Messi için ilk Dünya Kupası maçı; altı gol ve bir penaltı atışından sonra sona eren heyecanlı bir maç – bunu mühlet yaptı. Ve sanki mühlet yapmak, Ortadoğu’daki ilk Dünya Kupası’na ulusun son damgasını vurmak istercesine, Katar’ın buyruk Şeyh Tamim bin Hamad al-Thani, dünyanın en büyük kupasını toplamaya giden Messi’yi gülümseyerek durdurdu. spor ve onu geri çekti. Yapılması gereken bir şey daha vardı.
Körfez’de özel günlerde giyilen siyah pelerin olan altın saçaklı bir bişt çıkardı ve 18 ayar altın kupayı çıkarmadan önce Messi’nin omuzlarına doladı.
Kutlama, bir rüşvet skandalıyla ödüllendirilen bir turnuva için çalkantılı bir yılı sona erdirdi; insan haklarını korumaları iddiaları ve Katar’ın 200 milyar yolcusu Dünya Kupası’nı inşa etmek için göçmenlerin maruz kaldığı ölümler ve yaralanmalarla lekelenmiş; ve alkolden kolluklara kadar her tartışma tartışma kararlarının gölgesinde kaldı.
Yine de bir kişiler Katar dünyanın merkezi oldu ve Arap ülkeleri hiçbir komşusunun başaramadığı, eski FIFA başkanı Sepp Blatter’in yaptığından bu yana yıllarda bazen düşünülemez görünen bir başarıyı başardı. 2 Aralık 2010’da Zürih konferansı salonunda Katar’ın 2022 Dünya Kupası’na ev sahipliği yapacaklarına dair çarpıcı duyuru.
Sporun yakında böyle beklenmedik bir ev sahibini görmesi pek olası değil. Katar, Dünya Kupası maçındaki bir turnuva için belki de en uygunsuz ev sahiplerinden; bina, altyapı ve tarih açısından o kadar eksik ki, teklif FIFA’nın kendi değerlendirmeleri tarafından “yüksek yönetim” olarak etiketlendi. Ancak bol miktarda arz ettiği tek metadan yararlandı: para.
Hırslarını beslemek için dipsiz gibi görünen mali kaynaklarla görünen Katar, bir ay olacak bir futbol turnuvasına hizmet etmek için tüm ülkenin inşa edilmesi veya yeniden inşa edilmesinden daha azını gerektirmeyen bir projeye girişti. Bu milyarlarca kendi iskeleti içinde harcandı – yedi yeni bina inşaatı ve diğer büyük altyapı yapıları, çok büyük mali ve insani maliyetlerle tamamlandı. Ancak bu yeterli olmayınca, milyarlarca dolar değerinde spor takımları ve spor hakları satın alarak ve davasını desteklemek için spor yıldızlarını ve ünlüleri işe alarak kapsamın dışında da cömertçe topladı.
Ve bunların hepsi Pazar günü sergilendi. 1 milyar getirdiğinde Lusail Stadı’nda final maçı oynandığında Katar kaybedemezdi. Maç, Katar’ın Dünya Kupası ev sahipliği yapacağı maçın ardından düzenlenen bir spor yayın organı olan beIN Sports’ta Orta Doğu’da gösteriliyordu. Aynı zamanda, her ikisi de Katar’ın sahibi olduğu Fransız kulübü Paris St.-Germain ile sözleşmeli olan sahadaki en iyi iki oyuncu, Arjantinli Messi ve Fransız yıldızı Kylian Mbappé üzerinde hak iddia edebilir.
Yarım asırdan fazla bir sürede bir finalde ilk çizgi numarası atan Mbappé, Arjantinli futbolcular dört bir yanda kutlamalar için dans ederken, buyruk’un davetlisi olan Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’un tesellisiyle maçı çimlerin üzerine oturarak bitirdi. Ö.
Bedevi çadırı gibi kullanmak gibi muazzam bir mekan olan Al Bayt Stadyumu’ndaki yoğun siyasi açılışla birlikte, yarışma en genelinden ilgi çekici – ve bazen rahatsız edici – hikayeler sundu. O gece Katar’ın buyruk’u, Suudi Arabistan’ın Tam hükümdarı olan Veliaht Prens Muhammed bin Selman’ın Katar’a cezalandırıcı bir abluka uygulamasına öncülük etmesinden üç ülkeyi kısa bir süre sonra yan yana genişlettu.
Aylarca anlaşmalar konuşuldu, anlaşmalar yapıldı. Katar’ın takımı, Dünya Kupası’ndaki ilk çıkışında bir faktör değildi; Üç maç da kaybetti ve yarışma tarihindeki herhangi bir ev sahibi en kötü performansla rekabetten ayrıldı.
İlk maçın sadece iki gün önce evin yanında alkol satışının aniden yasaklanması gibi – Katar’ın kendi yarattığı başka zorluklarda da gidecek – uzun süredir futbol dünyasını yöneten bir sponsor olan Budweiser’ı bırakan bir son dakika kararı. vücut, FIFA, kenarda duman çıkarmak için.
Turnuvanın ikinci gününde FIFA, kendi okuldaki kampanya yöneticilerine ve eleştirmenlere vaat edilen çabaların bir parçası olarak, kapsayıcılığı desteklemek için bir kol bandı takmak üzere bir grup Avrupa takımının kampanyasını ezdi ve ardından Katar, İranlı taraftarların devam eden protestolarını bozdu. kendi içlerinde.
Ancak sahada rekabet sağladı. Özellikle Arap dünyasında olmak üzere yeni kahramanlar yaratan harika goller ve harika maçlar, baş döndürücü yenilgiler ve çok sayıda şaşırtıcı skor çizgisi vardı.
Önce Suudi Arabistan geldi ve artık Dünya Kupası şampiyonunu gruplarını yendiğini iddia edebilir. Eleme aşamasına henüz ulaşmış olan Fas, yarı finale yükselen ilk Afrika takımı oldu ve Avrupa’nın ağır sıkletlerine karşı bir dizi zar zor inanılır zaferler elde etti: Belçika, İspanya ve ardından Cristiano Ronaldo’nun Portekiz’i.
Bu sonuçlar, Arap dünyası ve bir avuç Avrupa başkentinde kutlamalara yol açarken, aynı zamanda Katar’daki taraftarlara Filistin davasını desteklemek için bir platform sağladı;
Tribünlerde arka plan ilginçti, birkaç maç taraftarsız yapmaya ve ardından başlama vuruşundan sonraki dakikalarda, çoğu Güney Asyalı göçmen olan seyircilere ücretsiz giriş izni vermek için sandıkları açıldıklarında merakla doldu. Ücretli seyircilerin gerçek harcamaları pek mümkün değil, boş koltukları stadyumu ve ülkenin inşa ettiği ve Dünya Kupası sırasında çalışıyor durumda tutan milyonlarca aynı işçi ve göçmen tarafından dolduruldu.
Büyük Hindistan, Bangladeş ve Nepal gibi ülkelerden gelen bu grup, turnuvaya seyahat eden tahmini bir milyon ziyaretçi için Katar’ın en görünen yüzüydü. Stadyumlarda gönüllü olarak çalıştılar, yemek servisi cihazları ve metro istasyonlarında görev yapanlar, mermer zeminleri parlattılar ve yeni inşa edilen çok sayıda otel ve apartman kompleksinde korkulukları ve kapı tokmaklarını parlattılar.
Turnuvanın sonunda, bu taraftarların çoğu katıldı ve Arjantinlileri için final maçına ses arka planını sağlamak – tahmin olarak 40.000 kişilik geçici bir nüfus – geride bırakmıştı. Gök mavisi ve beyaz çizgili giysiler içinde, Lusail Stadyumu’nda bir araya geldiğinde, Katar’ın Dünya Kupası finallerinde satın alamayacağı hiçbir servetinin sonuçları – 120 maçın tamamı boyunca zıplayıp anlatacaklardı.
Dünya Kupası’ndan tam olarak istedikleri almışlardı. Katar da öyle.
